O ŞEHİR

Yıllardır kopamadığım,
vazgeçemeyecek kadar benden olan,
sade bir şehirdir.

Yollarında yürürken,
en az yol kenarındaki bir ağaç kadar tanışık olduğum,
havasını, suyunu, belki gürültüsünü bile sevdiğim bir şehir.

İlk gençliğimi verdim ben bu şehre,
sancılarımı, korkularımı, çocukluğumu verdim.

İsyankar tarafım ilk kez bu şehirde çıktı su yüzüne,
en derinde gizlenmiş zaaflarımı bu şehir buldu.

Ah bu şehir.....

Umutlarım, hayallerim, hırslarım....

Boğucu bir ayrılık sabahında başlayan o uzak soğukluğuyla,
zamanla yörüngesine hapsolduğum bu sıcacık şehir.

İstersen ağlarsın bu şehirde, istersen gülersin,
canın mı sıkılıyor, al dibine kadar sıkıl,
mutlumusun, çal oyna, şehrin de sana eşlik eder.

Çünkü özgürsündür bu şehirde,
yalnız ve özgür.....

Hayatımın en güzel dört yılını yaşadığım ve yıllardır kopamadığım Ankara'ma,
hala kendimi evimde gibi hissettiğim O.D.T.Ü.'ye ithaf edilmiştir.

Başta Özgül'üm ve Fatoş'um olmak üzere O.D.T.Ü.'yü ve Ankara'yı benimle yaşayan herkese selam.